100 متن کوتاه آتش ۱۴۰۳ جدید 2024

بعد از تو
هیچ عشقی آتش به خرمنش نیست

آتش نشانان دریادلانی هستند که در هنگام بروز حوادث جان به کف و بی محابا دل به آتش می زنند و دل دریایی داشتن یعنی همین
روزت مبارک

دو قدم پیش بیا! اے قدمت
بر سر چشم!
دو قدم تا کہ تو را تنگ
بگیرم بہ برم!
تو بہ اندازه هر یک
قدمم آتشی و
من بہ اندازه هر یک نفست
شعلہ ورم

خاکسترم گفت
آتش را می بخشم
تبر را هرگز...

آرام آرام
آتش به دلم زدی
بنشین که خوش آمدی
رویای من...

قطار رفت،
و این ریل سالهاست..
پیراهن به آتش می کشد.

با من از دوزخ نگو
عاشق کجا؟آتش کجا؟
نازنینم
آنقدر ها هم خدا بیکار نیست

آنکه میرود فقط میرود
و آنکه میماند درد می کشد
غصه میخورد
بغض می کند
اشک می ریزد
و تمام این ها
روحش را به آتش میکشد
و در انتظار بازگشت کسی که
هرگزباز نخواهد گشت
آرام آرام خاکستر میشود

درخت آزاد هم یک روز هیزم می شود.
طوری بسوز داغ بگذاری روی آتش.

من دختر پاییزم
از نسل آذر
از جنس آتش

برخی نمیتوانند زنجیرهای خود را بگسلند.با این وجود میتوانند دوستانشان را رهایی بخشند.باید آماده باشی که خود را در آتش بسوزانی؛اگر خاکستر نشوی چگونه میخواهی نو شوی؟

نیچه | چنین گفت زرتشت

شالیکاری آیا
آتش به ساقه های خشکیده کشیده است
یا تو در آن دورها
کنار پنجره داری
خاطراتت را می تکانی در باد !؟

رهگذر داشت به لب سیگاری، گفت: آتش داری؟
من اشاره به دلم کردم و گفتم: آری ...

یک نفس خندید و آتش بر دلم دلدار زد
با همان لبخند شیرینش مرا هم دار زد

از عجایب عشق همین بس

تنها همانی آرامت می کند که دلت را آتش زده



چهارشنبه سوریت مبارک عشقم

دستانت را به من بده، تا با هم از رو آتش بپریم

آنان که سوختند، همه تنها بودند !



چهارشنبه سوریت مبارک

ایرانیان شب سرد را به آتش می‌ کشند

به امید روزهای گرم و نیک

بهارتان همچون آتش اهورایی

چهارشنبه سوریتان خجسته و نکو

چنین گفت زرتشت :

که سوزانید بدی را درآتش

تا ز آتش برون آید نیکی

پس تو نیز چنین کن



چهارشنبه سوری مبارک

شهر مثل دل من آتش گرفته

شهر را آتش چهارشنبه سوری

و دل من را آتش نگاه تو

چهارشنبه سوری شب عشق بازی ست

خودت هم نباشی آتش عشقت در دلم روشن است

مثل آتش چهارشنبه سوری

زندگی وحشتی است در تئاتری که آتش گرفته !
همه به دنبال در خروجی می‌گردند، هیچکس هم پیدایش نمی‌کند، همه یکدیگر را هُل می‌دهند !
بدبخت آن‌هایی که به زمین می‌افتند؛ بلافاصله لگدمال می‌شوند ...

باد گرم وزیدن گرفت
ماسکهای کاغذی
در آسمان
به پرواز در آمدند
دلهای ما
آتش گرفت(داغ شد)
کرونا مُرد!

شراره‌های اهریمنی نگاهت
به آتش کشید
جانم را

پیش رویم شعله های سرکش است
تا سیاوش وار از آن بگذرم
رقص من اسپند روی آتش است!

آتش روشن کردم و عهد کردم تا خاموش شدنش دعایت کنم
میدانم به آنچه میخواهی میرسی ، چرا که من هر بار یک هیزم اضافه میکنم !
چهارشنبه سوریت پیشاپیش مبارک

تمام امپراتوری ها از خون و آتش ساخته شده اند.

پوشه از بار گناهان شده پر حجم بیا
"رمضان” است ، به آتش بکشانیم کمی …

آتش…
به جان خورشید
انداخت و رفت

عشق

یاد تو

به آتش می کشد
خنده های کاغذی ام را

برو زاهد چه ترسانی مرا از آتش دوزخ

منم پروانه عاشق که از آتش نپرهیزم

زمانی
باید چترت راببندی
بگزاری ازباران خیس شوی
تاآن آتشی که
در دلت شعله ورشده
آرام،آرام،خاموش شود

که آتش را کسی چندان که کاود، بیش تر سوزد

مشهدی

یک خانه وقتی خانه می شود که غذا و آتش را علاوه بر بدن، برای ذهن هم فراهم کند.

رهگذر داشت به لب سیگاری
گفت آتش داری؟
من نگاهی به دلم کردم و گفتم:
آری

.


دنبال کلماتی می گردم
که بتوانند آتشی را که در جانم شعله می زند برای تو بازگو کنند،
اما در همه ی چشم انداز اندیشه و خیال من، جز تصویر
چشم های زنده و عاشق خودت هیچی نیست. ….

به آتش می کشم خود را، همه افکار بیخود را؛

به هر در می زنم اما، تو از من در نمی آیی...!

گفتی ز عشق یافت دلت روشنی، بلی

آتش به خانمان زده را،خانه روشن است...

بنگر چه آتشی ز تو برپاست در دلم

آتش آغوش تو
با بوسه روشن می شود...

- بابا...کاش ما هم می تونستیم فرار کنیم... - پسرم...یک درخت هیچ وقت در حال فرار نمی میره...ما ایستاده می میریم

میدانی

دلتنگی

عین آتش زیر خاکستر است

گاهی فکر میکنی تمام شده

اما یک دفعه

همه ات را آتش میزند

بنگر چه آتشی
زِ تو بَر پاست در دلم...

هم آتشی

هم خانه خرابی داری

با این حال

خانه ات آباد باد ای عشق

گفت دوستت دارم
و کسلی جمعه که هیچ
همہ غم های عالم شادی شد ؛
وای که آب روی آتش همین
دوستت دارم گفتن های توست
حضرت دلبر ..!!

روزگار بدی است
درست وقتی در آتش میسوزی
همه به بهانه ی آب آوردن
می روند!
و تو میمانی و سوختن و ساختن ...

آتش زدی قلب مرا من زنده ای جان داده ام
در حسرت آغوش تو ناجور تاوان داده ام

و ما زمستان دیگری را سپری خواهیم کرد
با عصیان بزرگی که درون مان هست
و تنها چیزی که گرم مان می دارد
آتش مقدس امیدواری است...

در مسیر تو اگر چه هر بلایی دلکَش است
یک نفس مهلت بده؛ این درد اسمش آتش است

وقتی که
رفتی
ریشه عشق
سوخت ،

آتش گرفت
شادی

آتشی که تو افروختی
آتشی ست دوست داشتنی
آتشی ست برای گرما ی وجود
هم تو هم من
گرم می شو یم
شعله می کشیم
شعله عشق
تا هر کسی که نزدیک ما شد
اونیز عاشق شو د
به همین سادگی

عاشق رقص گیسوانت شدم


بچرخ عشق من

تا آتش شوقم شعله ور شود

نزدیک تر بیا و به آتش بکش مرا

عمری به انتظار نگاهی نشسته ام

جهان
بدون تو
همان جهنم است
فقط
آتش ندارد

ای عِشق!
تو اینگونه چرایی؟!
میکِشی به آتَش دلمان را،
اما نَهایت باز عزیزِدلِ مایی!؟

پاکت سیگار
خوب است یا بد نمی دانم
فقط یک شعله ی آتش میان من او فاصله است.
روشنش میکنم همین حالا
کام میدهد یا کام میگیرد نمیدانم فقط دنبال گم شدن میان دود سیگار می مانم.


حمید پناهی زاده

گاه که اشک پناه گاهت باشدو
سرما در تنت چرخ بزند
هیچ آتشی
دلت را گرم نمیکند
وقتی دل گرم نباشی

نادر ابراهیمی:

آتش بدونِ دود نمیشود، جوان بدونِ گناه !

دلدار چنان مشوش آمد که مپرس

هجرانش چنان پر آتش آمد که مپرس

گفتم که مکن گفت مکن تا نکنم

این یک سخنم چنان خوش آمد که مپرس

تشنه ام تشنه آغوش تو حتی به گناه
آتشی بر تنم انداز جهنم به درک

و آدم اول آتش را اختراع کرد
و بعد جهنم را... چنانکه اول شراب را
و بعد بهشت را

و چنانکه اول فراق را
و بعد برزخ را...

ای عشق ٬ پناهگاه پنداشتمت٬
ای چاه نهفته! راه پنداشتمت٬
ای چشم سیاه٬ آه ای چشم سیاه٬
آتش بودی٬ نگاه پنداشتمت

ای دل غمگین نباش
عادت این مردم تا بوده همین بوده
دور آتشی که می سوزی می رقصند

در جشنِ چهارشنبه ات
دنبالِ آتشی؟!
از من گذر بکن
که سوخته ی تواَم
سورت مبارک و
سال ات به سلامت

با خاطراتت هجوم می آوری
وهی آتش به من تعارف می کنی
و من هی نخ به نخ
روشن می کنم درد را
و می کشم . . .

قهر است کار آتش گریه ست پیشه شمع

از ما وفا و خدمت وز یار بی وفایی

رفته آری، چو شورشِ آتش/ از دلِ خاکِ سینه ی سرکش/
آبِ احساسِ آرزو؛ بی شک/ خانه ی دل، چو نقشِ بر بادی ست/
زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

خیلی سخت است
به کسی که آتش گرفته است توضیح بدهی
که نباید بِدود.

پروانه شعری سرود
در صراحتِ آتش؛
عشق یعنی:
(( دو بالِ سوخته )).