متن اشک
زیبا متن: مرجع متن های زیبا و جملات اشک
من می توانم تمام غم و غصه هایم را پنهان کنم
ولی، چشمانم بی شرم اند
آنها نمی توانند جلوی اشک هایم را بگیرند.
شعر: حاجی جلال گلالی
برگردان اشعار: زانا کوردستانی
کوچه را درگیر زیبایی باران می کنی
بانگاهی بید مجنون را پریشان می کنی
مثل شبنم می نشینی روی پلک بی پناه
در پی عطر توام هر صبحدم با اشک وآه
سکوت سرد اتاق را نمى شود
با نور پر کرد
مگر به تبسمى
کرشمه ى چشمى
و دستى که هواى اتاق را
نقاشى کند
حجم سفید را
هیچ قطره ى اشکى
نمناک نمى کند...
.....
امیر برغشى
برای ماهیِ بی وطن
فرقی نمی کند
که در تُنگ شنا کند
یا در اشکِ چشمِ کسی...
«آرمان پرناک»
هر شب
اَجرِ بی مهریِ تو را
با تیممِ اشک هایم تجدید میکنم
دو رکعت نمازِ دلتنگی می خوانم
یٰا رَبْ، لا تَتْرُکُنٖی وَحدٖی
(خدایا ، مرا به حالِ خود رها مَکن)
اسماعیل دلبری
دردهایم پر از غم است
غم هایم پر از گریه،
گریه هایم پر از بغض
بغض هایم پر از فاصله
فاصله ها پر از درد
دردهایم پر از نبودنت!
فراق تو پر از شکنجه
این عذاب پر از تنهایی
تنهایی هایم پر از اشک
اشک هایم پر از دوست داشتنت...
تلاشِ تو /
در افتادن از چشمم /
مثل این عصای بی اعصابِ پیرمردِ پیاده رو /
ستودنی است /
باشد بیافت /
بیافت باشد /
اگر به شیشه ی ماشین برنخورد، /
هنوز هم اشکم /
از قطره ی باران غم انگیزتر است .../
«آرمان پرناک»
اشک زیباست!!!
اما تا زیباترین هایت را نگیرد،
خودی نشان نمی دهد.
شعر: تافگه صابر
ترجمه : زانا کوردستانی
این روزها آنقدر درگیر مشغله شده ایم که وقت برای اشک ریختن نیست.
گریه باید بماند برای رانندگی،
زیر پتو،
حمام،
پشت سینک آشپزخانه.
- کتایون آتاکیشی زاده
هرکی
به چیزی نیاز دارد
درد ، به درمان
زخم ،به مرهم
ومن به تو
باور نداری،
از شب و اشک
بپرس
حجت اله حبیبی
وقتی که به محله ای دیگر نقل مکان کردیم
هر کسی از کامیون چیزی خالی کرد.
مادرم ظروف شیشه ای را
و خواهرم گلدان های سفالی و
برادرم کتاب هایش و
پدرم فرش ها را...
ناگهان همه گی به من چشم غره رفتند
وقتی چشم دوخته بودم به جای خالی...
نگاه ساکت مردم به روی صورتم دزدانه می افتد
همه گویند عجب شاد است،عجب خندان
دل مردم چه میداند که من دنیایی از اشکم...
هر شب به آرزوهایی می اندیشم
که همه اشک می شوند
ای کاش نفس هایت برای من بود
تا آرامش را
میان آغوشت تجربه می کردم
و عشق با آتش بوسه هایمان
شعله ور می شد
تا اینگونه در آینه ی تنهایی
شاهد مرگ لبخند
بر روی لب هایم نمی...
در امتداد دستهایم،
خطی از ابهام،
موج می زند؛
فال زندگانیم این روزها،
تصویری ست،
از دورنمای اشکهایم؛
نبض دستانم را،
به گرمای دستانت می سپارم؛
تا خود،
رگ عاطفه ام را،
دریابی!
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب صدای پای احساس،
ص ۱۶۲.