100 متن کوتاه یار ۱۴۰۳ جدید 2024

ای نفس خرم باد صبا
از بر یار آمده‌ای مرحبا

قافله ی شب چه شنیدی ز صبح
مرغ سلیمان چه خبر از صبا

مژده بده ، مژده بده ، یار پسندید مرا  
یار پسندیده منم ، یار پسندید مرا 
کعبه منم ، قبله منم ، سوی من آرید نماز 
کان صنم قبله نما خم شد و بوسید مرا

بوسه ای از سر مستی
به لب یار زدم
آتشی بر دل دیوانه و
بیمار زدم

دلبرم چاق که نه / باب دل یار شده مثل آن سوگلی دوره ی قاجار شده

عشق را هیچ...

پایانے نیست...

وقتے یار تویے...

عشق را هیچ پایانی نیست !
یار وقتی که تویی

دلبر و یار من تویی رونق کار من تویی
باغ و بهار من تویی بهر تو بود بود من

یک نفس بی یار نتوانم نشست

مست و خرامان میرود در دل خیال یار من

بمان که عشق به حال من و تو غبطه خورد
بمان که یار توام
عشق کن که یار منی...

زل می زند سکوت
به چشمان یار

فرمانده عشق یار محبوب تویی
دردانه تویی /کمال مطلوب تویی

آنکه یارش در بغل دارد چه داند حال من

دل داشتیم ، دادیم
جان بود،عرضه کردیم
چیزی که یار خواهد
صبر است و ما نداریم...

دلم یک یار میخواهد که همراهم شود عمری
که دردم را دوا باشد، که درمانم کند عمری

شدم عاشق به بالای بلندش
که کار عاشقان بالا گرفته است

نسیم صبح، عنبر بوست امروز
مگر یارم ره صحرا گرفته است؟

من بگردم گرد آن یاری
که میگردد پی ام..

فکرش را بکن
همه ی پزشکان، بوسیدن یار را ،
بوییدن یار را
تجویز میکردند
آخ که بیماری عجیب میچسبید

قطار سمت خدا مى رفت ...
همه سوار شدند ،
وقتى به بهشت رسید ،
همه پیاده شدند ...
یادشان رفت که مقصد خدا بود ، نه بهشت ...!
آدمى همین است ؛
مقصود را به بهترى مى فروشد ،
یار را به زیباترى ...!

فارغ ز بهشت و دوزَخ ای دل خوش باش
با درد و غَمش که یار دیرینهٔ ماست ...

لمس مژه ی یار به روی گونه
عجب تازیانه ی جذابی

یار آنجا و من این جا ، وَه چه باشد گر فلک
یار را این جا رساند ، یا برد آنجا مرا...

نشو محبوب آن یاری که خود یار کسی باشد
نرو بالای دیواری که دیوار کسی باشد

نیست مرا جز تو دوا
یار جگر گوشه ی من...!

هر روز خبر می رسد از رفتن یاری
من مانده ام اینجا به چه کاری به چه باری

هر که از عشق تو پرسید ،به او گفتم
شکر...
پیش مردم،گله از یار؟!
همینم مانده ست...

کاش روزی برسد
هر که به یارش برسد
دل سرما زده ما به بهارش برسد .

بهار من بُوَد آن گه ،
که
یار
می آید ...

یار اگه یار باشه صداشم حالتو خوب میکنه...
دیگه بغل که جای خود داره...

️️️

.
حکمِ عاشقی دیوانه همچون مثل من

تا ابد زندانیِ آغوشِ یاریست مثل تو

تا خدا باشد نباشد دیگری پس نگو دارد که یار دیگری

حتما پیراهنی سفید
در زندگی داشته باشید،
که لکه ای از یار بر آن بماند ...

صبح باشد
و پائیز
و یار ..
در بوسه یِ صبح
حاجتِ هیچ استخاره نیست!

بسته ام بار سفر
یار به همراهم نیست
چشم من آب فقط
پشت سرم میریزد ..

ما قصه یِ دل جُز به بَر یار نبردیم

- هوشنگ ابتهاج

کاش راضی میشد قاضی ،عمر دهم
اما ببینم بار دیگر یار را

ای خوبتراز خوبان ای شاخ گل خندان

بهر دل ما یک دم لبخند بزن رقصان

بنمای کمند زلف چون دلبرکان ای یار

دستی بزن و گاهی با ما بنشین شادان

بادصبا

من دِلِ نفرین ندارم، پس دُعایت می کنم:
بعد من دلدادهٔ یاری شوی، مثل خودت!

لذت وَصل نداند مگر آن سوخته ای
که پس از دوریِ بسیار به یاری برسد

شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد

گفتی بگوی عاشق و بیمار کیستی

من عاشق توام تو بگو یار کیستی

یاری که باری از دل ما کم کند کجاست؟

همه هیچ اند، اگر یار موافق باشد

ابر می بارد و من می شوم از یار جدا

چون کنم دل به چنین روز ز دلدار جدا؟

در روز خوشی همه جهان یار تواند

عشق یعنی جای نفرین با دعا یادش کنی
خانه اش آباد دلداری که یارش را فروخت

به نقد اندر بهشتست آن که یاری مهربان دارد

ای که از یار نشان می طلبی، یار کجاست؟

همه یارند، ولی یار وفادار کجاست؟

ای یار
همسفر توأم
تا جان
به تن دارم

چنان ای یار گل پوشم
بکش در تنگ آغوشم
کزین عطر تنت جانا
من دیوانه مدهوشم

منم آن یار که در سردی شب های غمت می ماند!

تو همانی که ز دیدار نگاهت مرا طاقت نیست

قهر است کار آتش گریه ست پیشه شمع

از ما وفا و خدمت وز یار بی وفایی

مثلِ باران افتادم به دلَت
راست می گویند هر اُفتادنی پایان کار نیست،
این افتادن آغازِ دلدادگیست.

بی عشق عبور از دل طوفان نتوان کرد
بی یار سفر از غم و باران نتوان کرد

در معرکه عشق نیاز است به مردی
رندانه گذر از دل خوبان نتوان کرد

بعضی موقع ها خودمون دوست نداریم حالمون خوب شه…
چون «درد» آخرین حلقه ی اتصالمون به چیزیه که از دست دادیم...!

تو را تنها به دل من یار خواهم
ز هر کس من تو را غمخوار خواهم

دلم را برده ای ، تا هست جانم
تو را ای مهربان! دلدار خواهم

-بادصبا

در این سرما و باران یار خوشتر

ستاره درخشان در شب های خوش زندگانی فقط تو هستی
ای یار همیشه زیبا


رحمان شاهسواری کینگ

بهار من بُوَد آنگه که یار می آید

از بهر فراق یار است، مشکی برتن کرده ام

ورنه این رنگ مشکی ، از مکروهات دین ماست


وحدت حضرت زاده

در کنار یار بودن ، دمی مرا غنیمت است
یکی دوساعت این وسط یک روز برای من بود

وحدت حضرت زاده

عصرانه کنار یار طنّاز ، عالی

با چای و غزل، نغمه ی دلباز ، عالی

در ساحل دریای محبت ز صفا

یارم که شود همدل و همراز ، عالی

بادصبا

نیس در فالم به جز دیدار یار

من فدای چشمو آن ابروی یار



فیروزه سمیعی

تو را تنها به دل من یار خواهم

ز هر کس من تو را غمخوار خواهم

دلم را برده ای ، تا هست جانم

تو را ای مهربان! دلدار خواهم

بادصبا

صبحگاه دیده گشایم ، رویت ببینم
کام من شیرین شودبادیدنت بسیار
کام من شیرین شود بی حبه قندی
قند من هست دیدنت ای یار!
زهرا سلحشور

دلم را تو شکستی چه جفایی چه خطایی
بگیر از دلم غم دوری بگو ای یار تو کجایی

من که دلدار تو بودم بگو دلدار تو کیست
نیست وفادارتر از من یار وفادار تو کیست

او قندِ روزهایِ تلخ من است.

غم من دیدند و رفتند ندارم یاری
تو چرا از من گذشتی و نکردی کاری
اگر از کسی شنیدی که بدت را گفتم
تو بدان در قلب کوچیک خودم جا داری