100 متن کوتاه شب ۱۴۰۳ جدید 2024

شب همیشه به تمامی شب نیست
چرا که من می‌گویم
چرا که من می‌دانم
که همیشه در اوج غم
یک پنجره باز است
پنجره‌ای روشن
و همیشه هست
رویاهایی که پاسبانی می‌دهند
آرزویی که جان می‌گیرد..

روزا...
بے حوصلہ ام...
شبا خواب ندارم...

تا شب همه شب خواب به چشمم بنشانم
تا پر شود از حسّ حضور تو ضمیرم
باید تو بگویی شبت آرام عزیزم
تا با نفس گرم تو آرام بگیرم

در نبودت خوب خیاطی شدم ........
صبح تا شب ،
چشم می دوزم به در .........

هرچند من ندیده‌ام این کورِ بی‌خیال
این گنگِ شب
که گیج و عبوس است
خودرا به روشنِ سحر
نزدیک‌تر کند
لیکن شنیده‌ام که شبِ تیره،هرچه هست
آخرز تنگه‌هایِ سحرگه گذرکند

‏شب اگر باشد و
مِی باشد و
من باشم و تو
به دو عالم ندهم
گوشه ‌ی تنهایی را

من از نهایت شب حرف میزنم

من از نهایت تاریکی

و از نهایت شب حرف میزنم

اگر به خانۀ من آمدی برای من ای مهربان چراغ بیاور

و یک دریچه که از آن

به ازدحام کوچۀ خوشبخت بنگرم

و فنجانی قهوه ی تلخ
می پاشم
بر چهره ی اندوه گرفته ی شب
که خواب از سرش بپرد شاید
و بیاد بیاورد
هر آنچه افسوس
که در من است
افسوس
که اندوه شب را
هیچ قهوه ای بهم نمیزند
جز نگاه هوسباز تو ...

کاش “خیالت ”
هر “شب” مهمانم نبود

این پریشان حالی و
دیوانگی با ” من” نبود …!

‌
تو را شبیهِ شب دوست می دارمت!

یکدست، یکرنگ بی‌صدا ، تنها

و البته بی پایان
دوست دارم

زیباست از تو نوشتن,از تو گفتن
وقتی ماه حسود بر لب پنجره
هرشب مرا نگاه میکند و من
بی اعتنا به تو فکر می کنم

هیچ شبی پایان زندگی نیست. از ورای هر شب دوباره خورشید طلوع می کند و بشارت صبحی دیگر می دهد این یعنی امید هرگز نمی میرد.

با دو قلب لبریز از عشق و محبت در عطر بوی گلها در پر شکوهترین شب زندگی خود بزمی ترتیب داده اند
مقدم گلبارتان را به دیده منت ارج می نهیم

گر چه شب تاریک است
دل قوی دار / سحر نزدیک است

شب خودش پر می کند بغض گلویم بی سبب... وای بر وقتی که غم هم پا به پایش می دود...

شب خانه روشن می شود چون یاد نامت می کنم

تمام شب
به تو فکر کردم
صبح
ستاره بود که از چشم هایم فرو می ریخت

شده آیا؟
که شبی تا خود صبح فکر کنی؟
من پر از فکر توام هر شب خود را تا صبح...!

شب همه ی ما یکی بود
اما تاریکی هایمان فرق داشت.

شب ، راه گم می کنم
در خمِ گیسویت
و پیدا می شوم هر روز
در صبحِ چشمانت

شب است…
وچهره ام
بیشتر به جنگ رفته است!
تا به مادرم

هنگامی که دست روزگار سنگین
و شب
بی آواز است
زمان عشق ورزیدن و اعتماد است
و چه سبک است دست روزگار
و چه پر آواز است شب
هنگامی که آدمی عشق می ورزد
و به همگان اعتماد دارد

قصه اینجاست
که شب بود و هوا ریخت به هم
من چنان درد کشیدم
که خدا ریخت بهم...

شب چنان گریه کنم بی تو
که همسایه به روز
دست من گیرد و
بیرون کشد از آب/ مرا

ماه
از یقه ات
بیرون آمد
شب راهش راگم کرد
دکمه ات راببند

الان دیگه سخت ترین کار دنیا ،
صبح‌ها بیدار شدن نیست،
شب‌ها خوابیدنه..

اگہ قلبم شب بود،
تو ستاره ش بودی....


️️️

دلم میخواد بودنت مثل قصه روز و شب باشد...

بیهوده خروس لعنتی می خواند
شب می رود و دوباره شب می آید

به گمانم شب را وقتی که خدا دلتنگ بود آفرید ...

ای دل صبور باش و مخٖور غم که عاقبت
این شام، صبح گردد و این شب سحر شود

کاش پایان یکی از این روزها ،
شب نباشد تو باشی ...

دلم سفر میخواهد
با حالی که خوش باشد
لب هایی که بخندد
دلی که آرام باشد
شب
موسیقی
تو
و جاده ای که هیچ پایانی نداشته باشد

همه خوابند..
مرا در همه شب بیداریست

هزار شب به سحر آمد و سحر شد شام
ولی شبی که تو رفتی، سحر نگشته هنوز

ماها تو سفر کردی و شب ماند و سیاهی

نه مرغ شب از ناله من خفت و نه ماهی

دانه دانه‌ شد شب/هندوانه افتاد/یلدا شکست

بعدا؟
بعدا وجود نداره
بعدا چای سرد میشه
بعدا روز شب میشه
بعدا علاقه از بین میره
بعدا ادم پیر میشه
بعدا زندگی تموم میشه
و ادم حسرت کارای انجام نداده ش رو میخوره

شب ها چشمم را نه،
یادت را می بندم،
و به خواب نه،
به تو خواهم رفت...


️️️

یلدای چشم‌ های تو برفی ‌ترین شب است
یلدای چشم‌ های تو طوفان می‌آورد
امشب تمام وسوسه‌ ها در نگاه توست
ابلیس هم به دین تو ایمان می‌ آورد

یلدا را با یکی مثل تو می خواهم
وگرنه بلندی و کوتاهی شب هایش
بیخ ریش ماه های دیگر ...!
.

گُل از پیراهنت چینم که زلف شب بیارایم
چراغ از خنده‌ات گیرم که راه صبح بگشایم

اگر روزی بدست آرم سر زلف نگارم را
شمارم مو به مو شرح غم شب‌های تارم را

و پاییز در انتظار زمستان بود
و شب در انتظار روز
و عشق در انتظار عشق..

مثل شب های دگر باز به هم خیره شدند
برکه و ماه ، ولی از سر بی حوصلگی

عشق یعنی
چون خورشید تابیدن بر شب های دوست
و چون برف ذوب شدن بر غم های دوست

شب ها آرامشی دارند
از جنس خدا
پروردگارت همواره
با تو همراه است
امشب از همان شب هایی ست
که برایت یک
شب بخیر خدایی آرزو کردم...



️️️

شب دقیقا از اون جایی شروع میشه که چشاتو میبندی

همه آرام گرفتند و شب از نیمه گذشت

آنچه در خواب نرفت چشم من و یاد تو بود

یه شب میرم قدم بزنم
و دیگه برنمیگردم...!

کاش
جای ماه بودم
انگشت نمای شب تو

‏ما تو خونمون وقتی سالاد الویه درست میشه تا یک هفته صبح ظهر شب وعده غذاییمون همونه آخرش برای اینکه تموم بشه باهاش درزای دیوارو میگیریم!

گاهی اوقات همه چیز میشه
یک خط ، یک افق و نارنجی غمگین
گاهی هم شب است هم روز

آهوان، گم شدند در شب ِ دشت
آه از آن رفتگان ِ بی برگشت

شب،
با واژه ها بخیر نمی شود
مگر در کنار ُتو

️️️

روز
آنتراکت شب است

ازشب روشن چشات / به روزسیاه افتادم خسته شدم برم کجا / غصه نیفته دنبالم

تو نمی دانی شب چه هراس انگیز است
در غیاب تو و آغوش تو تنها ماندن

دلبر میاد که بره نمیاد که بمونه
از اسمش معلومه دل+ بر

از بهترین ترکیب های دنیا
اهنگ. بارون. پیاده روی
کتاب . قهوه . سکوت
اهنگ.شب. بام
موهاش .دستاش .چشماش

ستاره ای که از اسمان / می افتد / تسلیم سیاهی ی / شب میشود /

واللهِ که چون گوهر نابید همه
من شب شده ام بلکه بتابید همه

گفتم که سلامی بدهم برگردم
من آمده ام اگر چه خوابید همه

بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)

شب را تا صبح به امید تو ستاره می چینم
شاید رسیده باشی...

شب بود و
شمع بود و
من بودم و غم....
شب رفت و
شمع سوخت و
من ماندم و غم....

شب بود و ستاره بود و من بودم و ماه

شب ماند و ستاره رفت و من ماندم و راه

ارس آرامی

تا شب نروی روز به جایی نرسی
این جاده به رفت به دیار بی کسی

شب رفت و
حدیث ما به پایان نرسید!
شب را چه گنه؟
حدیث ما بود دراز ...

مثلا وسط این شبگردی ها...
یهو اتفاقی تو خیابون ببینیش\
اتفاقی بخوری تو بغلش\
اتفاقی بگی:
دوستت دارم:\)
اتفاقه دیگه..!

مهدیه جاویدی^^🌱

و تمام شب . . .
مویرگ هایش در حسرتِ آغوشِ وی
میل به پارگی داشتند . . . !

مهدیه جاویدی:)
کپی با ذکر نام💌
چنل ادبی من در روبیکا: @faryad ghalb

اقبال اگر به ستاره است
شب با این همه ستاره
چه بداقبال است

شب
علت بیداری ست...

شب که می شود؛
[هر چقدر بخواهی]
گل های پنج پَر
در دامن آسمان سوسو می زنند!.

رها فلاحی https://t.me/rahafallahi

چو شب به راه تو ماندم که ماه من باشی

بعد از تو
زمین ب چرخشش ادامه داد
آسمان ب شب و روزش
فصل ها ب تغییرشان
اما حال من همانگونه ساکن
در سیاهی شب و
در سرمای زمستان باقی ماند!-

ناگهان پنجره پر شد از شب

خواب
زندگی می دیدم
شب بیدارم کرد

غم جهان چنان بسیار
اما
دیده به شوق دیدنت بیدار
شب گذر نکرد اینسان
از بلندای روزگارانم

این شب اگر گذشت سلام مرا به صبح برسان
که این تن خسته را امید دیدن دوباره ی صبحی نیست

خواب زندگی می دیدم
شب بیدارم کرد.

آریا ابراهیمی

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی

غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

هر جا که هستی حاضری از دور در ما ناظری
شب خانه روشن می شود چون یاد نامت می کنم

بچرخ ای چرخ گردون و سوا کن ناکسان را
بزن غُره بر این افلاک و بیدار کن جهان را

شب نگردد روشن از وصف چراغ

نام فروردین نیارد گل به باغ

شب
منم
آن زن سیاه پوشُ
به عزا نشسته ی
عشق
شبهای جوانی ام.

(فروغ گودرزی)

در این روزگار سخت و تاریک ،
تو به سیاهی شب میمانی ،
درخشانی ستاره های نگاهت است ،
که شهر دلم را روشن نگه میدارد💫

چشمان
شب را می بندیم تا
ستاره هایش به
تو
چشمک نزنند...!

فروغ گودرزی

شب همین است
که
اثبات کند دردت را

مرا همچون ماه دانستی !
در شب های تیر ات ...
اری
من ماه بودم
وگرنه محال بود
در دل زلالت انعکاس پیدا کنم :)))))

شب است دیگر غباری بر دل انسان می نشیندو اشک های ناخوانده اش را مهمان چشم هایمان میکند.

شده آیا به کلنجار نشینی
که چه شد؟
من به این دردِ پُر اِبهام،
دچارم هر شب!

شبِ سیاه و تو ماهی ،به کهکشان دلم
که جز به دیدن تو ،میل پشت بامم نیست
حجت اله حبیبی

شب

چه زیبا شبی ست
پرسه زدن زیر چتر بوسه هایی
که باران
از چشمان تو آواز سر می دهد
شبگردی باد بی قرار را

-مهدی ابراهیم پورعزیزی نجوا
-شعرسپکو

در نگاهت آنچه من دیدم، کَس دیگر ندید
خوشه ی خورشید چیدم از شب نیلوفری

حرف من بود آنچه دیگر شاعران هم گفته اند
عشق هرکس محترم «اما تو چیز دیگری»

بهزاد غدیری شاعر کاشانی

چه بی رحمانه
سکوت فرصت سخن گفتن را
از ما گرفت
تا واژه هایی با احساس
در پشت دیوار لب هایمان
به صف بایستند
حالا دیگر
یلدا هم برای ناگفته هایمان
شب کوتاهی است


مجید رفیع زاد

شبی به خوابم بیا
من که میدانم تعبیر خواب هایم با تو
همه نرسیدن است
اما بگذار فقط ثانیه ای
داشتنت را باور کنم
قرارمان همین امشب لابه لای تاریکی ها

شبی از میان دردهایم روییدم
گل نشدم
خاری شدم در چشم باد

شهر به خواب می رود
شب تنها شاهد
بی قراری هایم می شود
و من به امید آمدنت
با قایق خیال
کنار ساحل چشم هایت پارو می زنم
بیا که در انتظار موج نگاهت
دریا را در آغوش گرفته ام


مجید رفیع زاد

تب های من پُر از، بهانه ی عشق ست!
لب های من پُر از، ترانه ی عشق ست!
شب های من پُر از، ستاره ی احساس؛
دنیای من پُر از، جوانه ی عشق ست
شاعر: زهرا حکیمی بافقی، کتاب دل گویه های بانوی احساس.

ای کاش یک شب
ناگفته هایم را
با سه تار موهایت می نواختم
تا بیش از این دست هایم
در حسرت گیسوانت
کابوس نمی دیدند


مجید رفیع زاد

ستاره درخشان در شب های خوش زندگانی فقط تو هستی
ای یار همیشه زیبا


رحمان شاهسواری کینگ