100 متن کوتاه عاشقانه غمگین ۱۴۰۴ جدید 2025

سیه شد ز هجرت رخ روزهام

کسی بر تو کاش آورد سوزهام

عجب در نگاهت خمی داشتی

تو رفتی و من مست دیروزهام

گاهی

به قبرم

سر می زنم،

هنوز

نفس هایت

در آن زندگی می کنند..

حال من حال مریضی است
که در کشتن او
درد و درمان و طبیبش همه همدست شدند!

دلم تنگ است
برای کسی که نمی‌شود اورا خواست
نمی‌شود او را داشت
فقط می شود سخت برای او دلتنگ شد

و در حسرت آغوشش سوخت..

گفته بودم...
بی تو میمیرد دلم امّا نَمُرد
زنده ماند آری
ولی دیگر برایم دل نشد...

در اتوبوس تنهایی ام

ده ها مسافر نشسته اند،

مقصد همه

آبادی چشمان توست..

بهشت یا جهنّم

برایم تازگی نخواهد داشت،

وقتی

بارها و بارها

بهشت را در تبسّمت

و جهنّم را در درد و رنج هایت

تجربه کرده ام..

عاشقت بودم
ولی ناجور سوزاندی مرا
نقره داغش میکنم دل را
اگر یادت کند

شاید این غصه مرا
بعد تو دیوانه کند
که قرار است کسی موی تو را شانه کند...

تو، غم‌ انگیزترین دوریِ دورانِ منی...

مثل گلهای ترک خورده کاشی شده ام
بعد تو پیر که نه / من متلاشی شده ام

جان به جانم بکنند
من دلم پیش همانیست
که نیست...

تو عروس کسی اگر بشوی جای من در مراسمت خالیست
تو ولی به مراسمم بیا حتما
طعم حلوای مادرم عالیست

چشام و بستم تا نبینم قلبت سهم کی داره میشه

چشاتو وا کن تا ببینی قلبم بی تو آواره میشه

بیا تماشا کن بی تو ، چیزی از دلم نمی مونه

واسه تو که قلبت از سنگه  دل کندن ازم چه آسونه

:(

در را می گشایم

به کوچه نگاه می کنم

و

دوباره می بندم..

ایستگاه،
سوت و کور..

فقط
باد
چادر زده

انگار،
هیچ صندلی
برای
هیچ سوتی
دست تکان نداده..

غم آخر بود
رفتنت

یه وقتایی همچی هست اما
همچی کافی نیست.
چون اصلا کافی نیست
چون اونی که باید باشه نیست

خبر مرگ مرا هر کسی آورد بخند. زنده ام می کند آخر خبر خنده ی تو ...

دوست دارم شبیه‌ تو باشم
تو خوبی
همچو ارغوان زیبا
همچو اقیانوس عمیق
ُهمچو رودِ روان
دوست دارم ارغوانی باشم که بر روی اقیانوس رها
شده و بسوی ابدیت روان است
من و تو

شده باران بزند، خاطره ای درد شود؟

بی تو هر شب، منم و صد شب بارانی و درد..

بی رحم ترین حالتِ
یک شهر همین است
باران و خیابان و من و جای تو خالی ...

شده آیا به کلنجار نشینی که چه شد
من به این درد پر ابهام دچارم هر شب

من که خود
زاده ی سرمایِ شبِ دی ماهم !
بی تو با سردیِ بی رحمِ زمستان
چه کُنم؟!

درعجبم
روزخورشیددرآسمان چگونه میتابد ؟!
که روزگار سیاهی دارم و فروغ روی تو
روشن کننده این روز های من است

هر شب،

لب برکه را می بوسد

بید مجنونی که عاشق ماه شده است..

_نیازی به شکنجه نیست ..

اعتراف می کنم

همه ی غزل هایم را

از چشمان او دزدیده ام

بر شاخه ی صبح،آشیان ساخته اند
از چشمِ شکوفه ها دهان ساخته اند

هربار تورا دید دلِ من پَرزد
انگار تورا از آسمان ساخته اند.

من نباشم چه کسی
جای مرا می گیرد؟
گاهی از تلخی این فکر
به هم می ریزم...

آنکه میرود فقط میرود
و آنکه میماند درد می کشد
غصه میخورد
بغض می کند
اشک می ریزد
و تمام این ها
روحش را به آتش میکشد
و در انتظار بازگشت کسی که
هرگزباز نخواهد گشت
آرام آرام خاکستر میشود

همیشه
یک نفر
پشت شلوغی‌های خیالت هست
که مدام دوستت دارد...
که مدام دلتنگ توست...
و تو، مدام بی خبری !

به دکمه‌های پیراهنت قسم...

که هرچه در آن تن است،
حق من است...

جای بعضی آدم ها
در زندگی پر نمی شود،
زخم می شود و تا ابد می ماند...

آن سوی مرز خیال
ابرکی
می بارد

میروی از پیش چشم اما ز خاطر هیچوقت...!

این آه سینه سوز من دیوار سرد فاصله است

بسوزد آنکه سربازی بنا کرد

تو را از من مرا از تو جدا کرد

مثل یه دیوونم
دلتنگ و بارونی
اشکام سر میره
توو هر خیابونی
قلبم ترک خورده حال بدی دارم
هیچوقت نفهمیدی
چقدر دوستت دارم

نیمه شب از خیابان ها سراغم بگیر
روزگار عاشقی یعنی همین

سوختنم رادیدے و خندیدے...
خندہ ات رادیدم؛ سوختم...
خندہ هایم را خواهے دید...)
دیدار ما...
بہ وقت سوختنت...)
S...♡

خانم “انار مفتی” (به کُردی: هەنار موفتی) شاعر کُرد زبان، ساکن شهر فیر شهری در جنوب غربی  کشور آلبانی است.


برایم اشک تمساح می‌ریزی؟!
تا وقتی کنارت بودم،
همنشین تنهایی بودم و
هم‌قدم خاطراتت...

شست باران
همه ی کوچه خیابان ها را...
پس چرا مانده غمت بر دل بارانی من...؟

‏دلم
به عظمت باران برایت دلتنگی
میکند!
امروز عجیب... بی تو میمیرم...

تا که رفتی از کنارم
ناگهان باران گرفت
ابر هم گویا توان
این جدایی را نداشت...

خدا کند که نفهمی
غمت چه با من کرد
که مرگ من نمی ارزد به غصه خوردن تو

لحظه لحظه‌ی تو را خط به خط سروده‌ام
رفته‌ای‌ّ و رفته‌اند شور و حال این خطوط!

من شکفتن ها را می‌شنوم
و جویبار از آن سوی زمان می‌گذرد ...

به یادگار کسی دامن نسیم صبا

گرفته‌ایم و دریغا که باد در چنگ است

تو را درون یاد خود به سینه می فشارمت
به جای روز و هفته ها تویی که می شمارمت
اگر ندیدمت تو را اگر نیامدی بدان
تو را همیشه تا ابد به یاد می سپارمت

جمعه ۲۶ نوامبر ۲۰۲۱ در غرب،
جمعه سیاه(بلک فرایدی) نام گرفت
خواستم بگم تو نباشی
همه جمعه ها واسه من سیاه هستند🖤

نیستی و دلتنگی از سقف چشمانم چکه میکند.

شب همه ی ما یکی بود
اما تاریکی هایمان فرق داشت.

پاییز/ می رقصد/ میانِ برگها/ میز/ پیرشده از دلتنگی/ دو استکان چای/ می ریزم/ یکی برای خودم/ یکی هم برای نبودنت/ خاطره ها/ دود میشود / بر لبانم

دلبر بی نشانم
بی تو بی آشیانم
بی من ای همسفر/ رفته ای بی خبر
بی تو بی خانمانم

برایش مثل لباسی شده ام
که خاطره های زیادی از آن دارد
اما دیگر اندازه اش نیست
نه دلش می آید دورم بیاندازد
نه میتواند بپوشدم...

تنهایی
نام دیگر پاییز است
هر چه عمیق تر
برگ ریزان خاطره هایت بیشتر...

شده دلتنگ کسی باشی و از شدت حزن
گریه بر شانه‌ی بالش کنی و خواب شوی؟

بجز سقف شونت کجا سر بذارم
تو دلسوز من باش...به جایی رسیدم
که راهی ندارم تو دلسوز من باش
چراغ کدوم شب ،تن سر پناه کدوم خونه ای تو
عزیز دل من هوادار بغض کدوم شونه ای تو...

این روزها به هر چه گذشتم کبود بود
هر سایه ای که دست تکان داد ،دود بود
این روزها ادامه ی نان و پنیر و چای
اخبار منفجر شده ی صبح زود بود

غمگینم چونان پیرزنی که
آخرین سربازی که از جنگ برمی گردد ، پسرش نیست

من در خاطره هایمان گمشده ام،پیدایم کن !
اما فراموش کردم ،مدت هاهست که دیگر رد پایت در زندگی ام نیست!

اگر روزی من نباشم
دنیا سر جایش خواهد بود...

گلها بی من خزان نمی شوند...
خورشید یادش نمی رود که طلوع کند...

اما...
جای مرا در قلبت ، کسی نخواهد گرفت...

...
بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)

تا سحر عکس تو را
باران اشکم غرق کرد
تا نبیند چشم من
دست تو را با دیگری
حجت اله حبیبی

برگرد و بمان ..
اصلا بخاطرِ من نه

حالِ گیاه خانه تب دار است
نگاه پنجره مشکوک و.....
ماهیِ حوضِ کوچکمان غمگین است

امّا اگر آمدی ....
کمی هم به من سر بزن
حال من هم رو به ویرانی است

من تاریخ خوندم آنچه از سرگذشت عشاق فهمیدم این بود
درد عشق را هیچی نمیتونه درمان کنه
جز همونی که عاشقش کرده

اما اگر معشوقت مرده باشد دگر....

می شود با همه وجود سالها
گیر کسی باشی و قسمت نشود؟
ما تلاش کردیم اما روزگار نذاشت
إِنَّ اَلزَّمَانَ مُفَرِّقُ اَلْأَحْبَابِ(علی علیه السلام)
همانا روزگار جدا کننده عشاق است

نیستی و این قهوه تلخ است
آنگونه که آن سوی میز در جای خالی ات
هرچه شکر میریزم
تغییری نمی کند،
و نمی کند،
و نمی کند!...

محبوبِ قلبِ از دست رفته ام!

تو رفتی و...!
و من هنوز نفهمیدم کدام دخترِ خوشبختِ جهان، کنارت زندگی و شب ها سر بر بالین میگذارد!
از همان دختری حرف میزنم که مطمئنا از من زیباتر و خوشبخت تر هست:)

دلتنگی
شوره زاری است پهناور
زخمهایت را که التیام نمیدهد هیچ
دردهایت را دوچندان میکند
دلتنگی یعنی یک منِ
بغض آلود
و یک توی بی خیال.

سالهاست وجودم را به سبزه خیالت گره زدم .
بدون تو عیدی نداشتم که (۱۳) سیزدهی به آبَ ش دهم...!؟

✍️رضا کهنسال آستانی

بغلم کن ؛
یجوری بغلم کن که انگار
مُرده بودمُ دوباره
زنده شدم

به آغوش خودم یک تو بدهکارم، همین و بس.

چه می‌شد ماهی عیدت خودم بودم به تنهایی
گهی با پشت ناخن میزدی بر شیشه ی تنگم

خسته ام از زیادی نبودنت.

از خدا خواستم تو را هر طور شده از نو به من قسمت کند...

کودتای چشمِ تو، آتش‌بسی یک روزه بود
رفتنت، اعلانِ جنگِ کلّ دنیا با من است

مشکل از تو نبود
از من بود
با کسی حرف میزدم
که سمعک هایش را
پیش دیگری جا گذاشته بود

اگر تقدیرم بر ویرانی ست،

کاش تصویرت

در ترک های دلم

خاکی نشود..

روزی می آید که دلت برایم تنگ خواهد شد/ روزی متوجه جای خالی ام در دنیایت خواهی شد / درست همان روزی که من در دست نیافتنی ترین نقطه از زندگی ات ایستاده ام!

یکی بود
یکی نبود
بیخیال
قسمت نبود

سرشار از هیچ شده ام بی تو!
پای ماندنم دیگر
سخت می لرزد...

صندلی دلتنگ

قاب عکس کج

خانه دلگیر

رفته ای مگر؟

شهناز یکتا

دروغ چرا
تنگه دلم
منو بارون غم
شدیم رفیق هم

قسمت این بود سرم بی تو به زانو برسد

قسم به ترک های دلم
که زلزله ی رفتنت
کمر این دیوار را شکست

دنیای بی او
نه چشم لازم دارد
نه پنجره

کارگر معدن بوده ام در یورت
سرباز بوده ام در میرجاوه
اتش نشان بوده ام در پلاسکو
سیل زده بوده ام در نوروز نود و چند !
من کم نبوده ام
من اینهمه بوده ام
بعد از تو ...


نرگی ذکریا

همه جا هستند
دهان‌های مخرّب،
کلماتِ انتحاری...
ملالی نیست!
سرت بر شانه‌ام
سرم بر شانه‌ات
ما برج‌های دوقلو
آغوشِ هم را می‌سازیم...

آرزو دارم بفهمی درد را
تلخی برخورد های سرد را

غمگین ترین درد مرگ نیست دلبستگی به کسی است که بدانی هست اما اجازه بودن در کنارش را نداری

گر چه یک روز
مرا سخت بغل میگیری
کاش آن روز کفن عطر تو را پس ندهد...

چشم من
چشم تو را دید
ولی دیده نشد
من همانم که پسندید و پسندیده نشد...!

دلتنگ توام
همانند بیابان که
دلتنگ باران است

شاید یک روز...
به ندیدنت...به نشنیدن صدایت
و به جای خالیت عادت کنم
اما فراموش کردنت
هنری ست که اصلا ندارم

قلبم
این روزها سخت درد میکند
کاش یک لحظه می ایستاد
تا ببینم دردش چیست.

نخ باران

به سرانگشت تداعی تو وصل است

یاد می‌آورمت

ابر می‌آوری‌ام.

شک ندارم اشک می ریزند ماهی ها در آب
اشک ماهی ها نباشد آب دریا شور نیست...

راه برگشتن به سویم را کجا گم کرده ای
من برای ردپاهایت خیابانم هنوز

هر سربازی
در جیب هایش
در موهایش
و لای دکمه های یونیفورمش
زنی را به میدان جنگ می برد
آمار کشته های جنگ
همیشه غلط بوده است
هر گلوله
دو نفر را از پا درآورده
سرباز و زنی که
در میان قلبش بود.

سفر تو کردی و من در جهان غریب شدم