100 متن کوتاه باران ۱۴۰۳ جدید 2024

دلم باران سرد صبح پاییزی هوس دارد
که نم نم می رسد از راه و
عاشق می شود شهری ...

•Im jealous of the rain
When it touches your skin.
حسودیم میشه به بارون
وقتی میشینه رو صورتت !

می نویسم باران

دیگر پروانه و باد خود می دانند

پاییز است یا بهار

باران که می بارد دلم برایت تنگت تر می شود...

راه می افتم،

بدون چتر،

من بغض می کنم،

آسمان گریه می کند !

مهربانم
عمرت به شیوه ی باران پُر از تکرارِ طراوت باد…
میلادت مبارک

مرا بسپار در یادت

به وقت ریزش باران، نگاهت گر به آن بالاست

و در وقت دعا قلبت مثال بید میلرزد،

دعایم کن که من محتاج محتاجم

دعا میکنم غرق باران شوی

چو بوی خوش یاس و ریحان شوی

دعا میکنم در زمستان عشق

بهاری ترین فصل ایمان شوی . . .

دوست دارم/ مثل یک استکان چای داغ دم غروب/ کنار پنجره ی پاییز /بخار شیشه و باران...این کیف کوچک ساده را به دنیا نمی دهم عزیز!

حتی در بدترین روزها امیدت را از دست نده همیشه قشنگ ترین باران از سیاه ترین ابر می بارد...

ای باران / تابستان هنوز در حسرتت می سوزد اما تو در آغوش پاییز می باری

عاشق که باشی /پاییز که باشد/
باران که ببارد/
انار که هیچ
سنگ هم اگر باشی دلت ترک میخورد...

ای معلم تو را سپاس :
ای آغاز بی پایان،

ای وجود بی کران ،

تو را سپاس
ای والا مقام ،

ای فراتر از کلام،

تورا سپاس.
ای که همچون باران بر کویر خشک اندیشه ام باریدی
روزت مبارک

باش
بی تو پاییز
بی تو باران
مرا خواهد کشت

مگر من از این شب ها چه می خواهم؟
به جز جاده های مه گرفته ی شمالی
یک دل سیر نم باران
یک موسیقی آرام
یک دنیا دل خوشی کنار تو...

ای کاش، آدمی وطنش را
مثل بنفشه‌ها
(در جعبه‌های خاک)
یک روز می‌توانست
هم‌راه خویشتن ببرد هر کجا که خواست
در روشنای باران
در آفتاب پاک”

زیر باران
دلم آب می رود
تنگ تر می شود

شست باران
همه ی کوچه خیابان ها را...
پس چرا مانده غمت بر دل بارانی من...؟

* مثل یک جریان موسیقی/ مثل یک باران پاییزی/ ناگهانی بودنت عشق است!

ابری ترین
هوای منی و خودت نمی دانی
وقتی به تو فکر می کنم
چقدر باران می بارد...

دلتنگ توام
همانند بیابان که
دلتنگ باران است

ابر ابر ابر
ابر ابر
باران باران
باران
باران باران


آهی ست
گرفته سینه ی آسمان را

باران غم پاییز است

باران نم اشک چشمه ی پاییز است

این سیل که میبینی روان است به هر سوی

اشک غم عشق دل دیوانه ی پاییز است

باران بند آمد

ولی نبودن تو همچنان میبارد

باران بند آمد

ولی دوست داشتن تو بند نمی آید . . .

بی تو چگونه میشود آبان بیاید
طاقت ندارم نیستی باران بیاید

حال خراب حضرت پاییز،
مال من
شأن نزول سوره ی باران،
به نام تو
تنها نه من به مهر تو،
آذر به جان شدم
دلتنگی دقایق آبان
به نام تو.

باران میراث خانوادگی ما بود
کوچک که بودم…
از سقف خانه ی ما میچکید
بزرگ که شدم از چشمانم!!

هیچ بارانی رد پای خوبان را از کوچه های خاطرات نخواهد شست

‏ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺏ ﻏﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﺩ ،
ﺍﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ِﻏﻤﻬﺎ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺎﯾﺴﺘﯿﻢ
ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﭼﺘﺮ ﺧﻮﺏ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ ،
ﺍﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺴﺘﯿﻢ...

قسم خوردم به چشمانت فراموشت کنم اما
چرا باران که می‌گیرد فقط یاد تو می‌بارد؟

همیشه سعی کردم
درد دوریت را
با خیابان ها در میان
بگذارم
قدم بزنم
حتی شده ساعت ها
تا نبودنت را به خانه نبرم
اما هر بار برگشتم
باران را دیدم
که از هر گوشه خانه
بند نمی آمد

ببخش باران
تو هی میباری و ما
هی شسته نمیشویم!

انتظار/لانه کرده کنج اتاق/شب/سر و تن می‌شورد/در باران پاییزی .

نخ باران

به سرانگشت تداعی تو وصل است

یاد می‌آورمت

ابر می‌آوری‌ام.

تو شبیه یک بارانِ نرمی،
خیس نمی‌کنی،
احساسِ آدمی را طراوت می‌دهی،
شبیه یک خیابان
در یک عصرِ بهاری

️️️

برای قطره‌ی باران تکامل یعنی افتادن
پدر میگوید افتادن برای مرد چیزی نیست

تا که رفتی از کنارم
ناگهان باران گرفت
ابر هم گویا توان
این جدایی را نداشت...

وقتی دلم گرفت زیر باران گریه کردم...
وقتی اشکهایم میان قطره های باران گم شدند،
تازه فهمیدم
غم من چقدر کوچک است
و غم آسمان چقدر بزرگ...

یکشنبه غم انگیزیست

باران میبارد

هم از آسمان

هم از چشمهای من

مثل همیشه یکشنبه تکرار میشود

اما مثل همیشه تو نیستی

حرفی بزن به لهجه‌ی باران که مدتی‌ست
این بغض کهنه منتظر یک اشاره است

از رفتنِ پاییز غصّه نخور زمستان برای ما دلتنگ ها فصلِ زیباتری ست باران نمی بارد تا بویِ هیچ خاطره ای بلند نشود

حواس شهر

پرت برف باران است

حواس من

آغشته به عطر تو …

دلم
به عظمت باران برایت دلتنگی میکند؛
امروز عجیب بی تو میمیرم ...

برف ببارد یا باران
برای باور زمستان همین جای نبودنت کافی ست!

همسر مهربانم عمرت به شیوه ی باران پُر از تکرارِ طراوت باد…
تولدت مبارک

چه لذّتی دارد از فردای نیامده نترسیدن ، گوش به باران دادن ، چای درست کردن ، پادشاه وقت خود بودن ...

من از رایحه ی کاه گلی فهمیدم
که کسی باز باران شده است!

ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻋﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﭙﻪ‌ﻫﺎ ﻣﯽ‌ﺭﻭﻧﺪ ، ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﭼﺘﺮ ﻣﯽ‌ﺑﺮﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ

باران که میگیرد
هوا، عطر تو را می آورد
تو زیر باران میروی
شهری معطر می شود

و بعد نوبت آبان رسید و بارانش

شب عذاب و خیابان راهبندانش

ابر اگر از قبله آید، تند باران می‌شود
شاه اگر دزدی نماید، مُلک ویران می‌شود

آنقدر دوستت دارم که
پروانه ها گیج میشوند،
گل ها تعجب می کنند
و باران دلش آب می افتد
تولدت مبارک

ای تمام باران چشمم از آن تو
بگذار فقط در هوای تو ابری باشم...

آیا ما سزاوار بودیم
تمام خیابان را در باران برویم
و در انتهای خیابان کسی در انتظار ما نباشد؟

بوسه برف
کوه رابه هم ریخت
بوسه باران
زمین را غرق کرد
تو بیرون نیا
برف و باران را
به گردن تو می اندازند ! ...

آمدی زیرچترم
نه برای همراهی بامن
بلکه فقط خیس نشوی
باران که بندآمد
توهم رفتی
بدون خداحافظی

برف همان دوستت دارم های باران است
که روی دستان سرد ابرها باد کرده است

اسفند من! تو آخرین ماهی، الهی!
باران تو، بر اول و آخر ببارد

هوا عجیب بوی بهار گرفته است

دستم را بگیر

و برای لمس احساسی‌ ترین باران به خیابان ببر

خیالت راحت، این باران

از آسمان اردیبهشت می‌ بارد

خیسمان نمیکند

عاشق‌ ترمان می‌ کند !

شده باران بزند، خاطره ای درد شود؟

بی تو هر شب، منم و صد شب بارانی و درد..

‏دلم
به عظمت باران برایت دلتنگی
میکند!
امروز عجیب... بی تو میمیرم...

بی رحم ترین قطعه پاییز چنین است
باران بزند، شعر بیاید، تو نباشی...

بی رحم ترین حالتِ
یک شهر همین است
باران و خیابان و من و جای تو خالی ...

باران که شدی مپرس این خانه کیست
سقف حرم و مسجد و می خانه یکیست

جریان دارد
رنگین‌کمانی
از عشق
در رگهای‌‌َم

مرا با هر باران
به یاد بیاور.

آرام باش ای دل غمگین!
از شِکوه بس کن؛
پشت ابرها هنوز خورشید می درخشد؛
سرنوشت تو همان است که دیگران دارند.
در هر زندگی باید بارانهایی فرو ریزد و برخی روزها تیره و حزن انگیزن باشند.

باران که میبارد
دلم برایت تنگ تر می شود
راه می افتم بدون چتر
من بغض می کنم،آسمان گریه
.

شده باران بزند
بر بدن پنجره ات ؟
ناگهان بغض بیافتد
به تنِ حنجره ات ؟

من یک بار
مرگ را تجربه کرده ام
یک نفر شبیه تو
دست یک نفر که
شبیه من نبود را گرفته بود
باران هم می آمد...

به هم آوا شدن گریه و باران سوگند
که جگر سوز تر از عشق ندیدم دردی

دلم برای "تو" تنگ است
برای باران...
برای گام برداشتن در خیابان
خسته ام از اسارت
از قرنطینه...
خسته ام ازین دقایق بیجان
دلم آزادی می خواهد
شوق می خواهد
زندگی می خواهد.!

تو را خدا به زمین هدیه داده، چون باران

که آسمان و زمین را به هم بیامیزی

زمانی
باید چترت راببندی
بگزاری ازباران خیس شوی
تاآن آتشی که
در دلت شعله ورشده
آرام،آرام،خاموش شود

عشق خیس شدن دو دلدار
در زیر باران نیست
عشق این است
که من چترم را به روی دلدار بگیرم و او نبیند
نبیند و هرگز نداند که چرا در زیر باران خیس نشد

ای که دنیای منی
روح منی! جان منی

می شود یک قدمی
با من عاشق بزنی

زیر باران، دو نفر
در بغل هم چه شود ...
تو بگی عاشقتم
من بگم ای جانِ منی


️️️

خاطره ها ،
ازچشم نمی افتند
با
ر
ا
ن
که می بارد
تازه تر می شوند

حوالیِ تو
دلتنگی چگونه است؟
اینجا که
باران می زند...!

باران است و بهار ،
من هستم و دوست داشتنِ تو ،
چه فَصلِ روح نوازی ست ، جَهان .

نمی دانم اگر باران نبود
شعر از کجای دلم چکه می کرد!

پاییز،آمدنش را
با باران جشن گرفت...!

تا صبح کنارم بودی
در تمام رویاها
مثل نم نم باران
باریدی، باریدی، باریدی
و مرا باعطر عاشقانه
آغشته کردی
حالا نمیدانم خوابم یا بیدار
صدایم می کنی؟

آسمان، چشمانت
گریه هایت باران
گونه هایت چو افق وقت طلوع
به شب خانه ی من آوردی
روز را با قدمت

چه با شکوهند ! اشک های مغروری که گره می خورند به تار و پود باران . . .

مرا برگردان
به روزهایی که دمپاییِ کهنه ام را
با جیک جیکِ نارنجیِ جوجه ای کوچک عوض می کردم
و باران
تنها
آوازِ شادی بود
در عروسیِ هاجر...

من می روم
و کلیدِ این خانه ی دلگیر را
زیر هیچ گلدانی نخواهم گذاشت.
دلتنگ که شدی
آمدی نبودم
نگرد!
باران،
هرگز شبیهِ آنچه بود
به آسمان بر نمی گردد...

- نواز ش هایت:


بارانِ،
نوازش دست هایت را
بر گیسوانم ببار - تا،،،
بهار بیایدوُ،
موهایم بویِ بابونه بگیرد!

و نگاهی

پنجره

باران

شد..!

بند قنداق تو
همان روزه ی شب هفتم بود
و یک مشت خون
که به آسمان پاشید
باران متولد شد
چقدر امشب گلوی تاریخ درد می کند

دمش گرم ، باران را میگویم ، به شانه ام زد و گفت :

خسته شدی ، امروز تو استراحت کن ، من به جایت می بارم . . .

حکمت باران در این ایام می دانی که چیست ؟

آب و جارو میشود بهر محرم کوچه ها . . .

السلام علیک یا اباعبدالله

سر زد به دل دوباره غم کودکانه ای

آهسته می تراود از این غم ، ترانه ای

باران شبیه کودکی ام پشت شیشه هاست

دارم هوای گریه ، خدایا ، بهانه ای . . .

من از تمام آسمان یک باران را میخواهم

از تمام زمین یک خیابان را

و از تمام تو

یک دست که قفل شود در دست من . . .

با رفیقت مثل چتر رفتار نکن
که هر وقت بارون بند اومد ، فراموشش کنی . . .

مرا نه آسمان برمی تابد نه زمین
نه باد نه باران
نه ماه نه خورشید
نه کوه نه دریا،
تویی
که به ماه و خورشید و فلک
فرمان می دهی
عاشقانه دورم بگردند

آبان دختریست با چترى از جنس باران...
که عصر هر روز...
در حصارِ برگ ریزانِ پاییز
انتظارِ آمدنِ معشوقه ى بى مهرَش را
می کِشد...

علت خاصی نمی خواهد،
نیازی به باران و غروب جمعه هم نیست،
زود به زود و بی دلیل می گیرد...
دلی که گیرِ کسی باشد!

به باران، چشم بسپارم میایی؟

دو فنجان عشق، بگذارم میایی؟

خدا ! یک صندلی خالی ست اینجا

برایت جا نگه دارم، میایی؟

دوستت دارم... به باران ...می سپارم تا ... به روی شیشه ات ... از مَن ... هزاران بوسه ... بنویسد ... هزاران دوستت دارم♥️

این بهارِ ناب، چون شعرِ تَر است
مثل یک دیدارِ تازه، نوبر است

آسمان، آیینه کاری می شود
در زمین، آیینه، جاری می شود
.
می شود با خطّی از باران نوشت:
بهترین ماهِ جهان، اردیبهشت...

عاشق که باشی ،
پاییز که باشد ،
باران که ببارد ،
انار که هیچ ...
سنگ هم اگر باشی،
دلت ترک میخورد ...

پاییز با برگ هایش
آسمان با بارانش
و شب با غم هایش
نبودنت را به رخم میکشند
میبینی؟
اینجا فقط من به دنبال تو نیستم!